بیائید عهدی باهم ببندیم ......

این دانش آموزان را فرزندان خود ببینیم ....

ناتوانی ها را سرزنش نکنیم ....

کاسه صبرمان لبریز نشود...

از گچی شدن نهراسیم ....

آزاد اندیشیدن را تدریس کنیم ....عشق ورزیدن را ....

خسته نشویم . در بند مکررات گرفتار نیاییم

از آواز بچه ها گوشمان خسته نشود ...

دستهایمان را بشوئیم تا برای تماس با معصومیت کودکان پاک باشد.

بعضی وقت ها لبخند بزنیم .. بخندیم .. قهقهه بزنیم .. آنهم به کارهای بچه ها ...

عطر گل ها را باهم مقایسه نکنیم ....

مبادا دستمان از لطافت موی کودکان غافل بماند....

مبادا سال بگذر و لب ها ی ما با گونه ناز کودکان آشنا نباشد...

بیائید عهدی ببندیم ... آموزگار باشیم ... آموزگار عشق..