فقط برای یک بابا
بابا، یکی از ساده
ترین کلماتی است که دانش آموزان درپایه اول می آموزند.هرگز دیده نشده است که حتی
ضعیفترین دانش آموزان نیز کلمه بابا را اشتباه بنویسند.بسیاری از دانش آموزان قبل
از شروع آموزش نشانه ها به آموزگار رجوع می کنند و با افتخار می گویند که نوشتن
کلمه بابا را می دانند.و بعد به ترسیم و نقاشی کلمه بابا مشغول می شوند.
اما با آغاز تدریس
نشانه های فارسی ،دانش آموزان با هجمه ای از اطلاعات روبرو می شوند.اطلاعاتی که نهعروسکی
هستند،نه شعریدربردارند .اطلاعاتی که ریز،روی
صفحات کتابهاوروی خطوط حک شده اند .او معنای بسیاری ازحرف های معلمش را نمی فهمد.و
کم کم به این نفهمیدن عادت می کند.به تکرار کردن و نوشتن با مداد مشکی!اگر خوش
اقبال باشد اندکی خلاقیت آموزگارش این سیاهی را می پوشاند اما در نهایت وظیفه ی او
نوشتن خطوط است با مداد مشکی!
اما برگردیم به
کلمه ی بابا.در دوره ای که طرح مکتب القرآن در پیش دبستانی ها درحال اجرا
بود،چندین مرتبه شاهد موضوع جالبی
بودم.دانش آموز با افتخار می آمد و به من می گفت"خانم من بلدم بنویسم
بابا" ودرادامه این افتخار آفرینی می گفت "دوتا ل می
گذاریم و زیر هرکدام یک نقطه"
و این کژ فهمی ها،
آغاز دردسرهای بعدی ما بود.
شاید فقط معلمان
کلاس اول بدانند که برای نوشتن کلمه ای به سادگی بابا چند مهارت لازم است:
ادامه مطلب را از دست ندهید